Startblokken

Een goede start is de halve race.

Dat weet Max, dat weten hardlopers (hoewel je dan alsnog vlak voor de finish kan vallen), en dat weten we in het onderwijs óók.

De eerste kennismaking met de nieuwe leerlingen, die we natuurlijk al vóór de zomervakantie hadden, maar ook met nieuwe collega’s is belangrijk.

De eerste indrukken, de eerste stappen in voor sommigen een nieuw gebouw, de eerste dagen in een nieuwe baan.

Zes weken zwierven we al dan niet de wereld over. Een wereld die op meerdere plekken heftige weersomstandigheden beleefde. Hevige regenval, overstromingen, bosbranden, orkanen, extreem hoge temperaturen. Wanneer je pech had, belandde je er middenin. Wanneer je geluk had, omzeilde je net de weken waarin dat gebeurde.

Een collega verbleef met haar gezin een nacht in de B en B van de inmiddels bekende Nederlander uit ‘dat programma’ (B en B vol liefde) in Thailand. Ze had toen geen flauw idee dat hij en z’n zaak inmiddels werden gevolgd door half Nederland. Dat hoorde ze later pas. Grappig.

Soms kom je, zelfs ver van huis, in je vakantie leerlingen tegen.

Je zou misschien denken dat dat voor beide partijen een shock is: als leerling ergens op vakantie je docent tegenkomen, of als docent één van je leerlingen. Aááááh!

Maar als het gebeurt is het meestal toch best leuk. En zit je voor je het weet ook nog even gezellig aan een drankje met het betreffende gezin en de kinderen, ergens op een camping in Italië.

Zelf gebeurde het mij één keer deze zomer en wel in Nederland. Tijdens een rondje suppen door de rietlanden van Giethoorn naderde mij een vrolijk bootje met meiden. Toen ze op zo’n tien meter afstand waren riep er één: ‘Heeeee! Meneer Janseeeeeen!’ Het bleken een stuk of vier oud-leerlingen te zijn. Tja, die verwachten jou niet in een achterafslootje op een supboard.

Afgelopen zaterdagavond speelde ik met m’n band op een festivalletje ergens in de Achterhoek.

Een oud-leerling, inmiddels 27, herkende me en was verbaasd en verrast mij daar op het podium te zien. Ze stuurde later nog een berichtje. Leuk.

Mooi om de eerste week weer de nieuwe brugklassers te zien rondlopen. Open, onbevangen, nieuwsgierig, enthousiast. De eerste lessen gehad, de eerste indrukken opgedaan. Het voelt goed.

Deze week, de tweede alweer, staat vooral in het teken van startactiviteiten.

Naar Summercamp Heino, zeilen in Friesland, op avontuur in Limburg in en om een kasteel (niet voor niets is het woord ‘avontuur’ afgeleid van ‘avond-uur’), maffe opdrachten rond de school doen, kortom, alle tijd en ruimte om elkaar en je docenten te leren kennen, hérkennen (wanneer je ze al kende, maar opnieuw leert kennen), of érkennen (toegeven dat die ene docent of klasgenoot best wel heel goed is in…..wat dan ook).

In klas 1 zijn we begonnen met ‘Dit ben ik’ , een onderdeel van het vak SCW (Sport, Cultuur en Wetenschap). Tijdens de eerste les deed ik met m’n SCW-brugklas o.a. ‘kennismakingsspeeddates’. Je gaat dan in tweetallen steeds een onderwerp bespreken, elkaar interviewen, aan het lachen proberen te maken, even armpje drukken, ‘geen ja, geen nee’, ‘wie ben ik’ en ‘two truths, one lie’. Bij dat laatste onderdeel schrijft een leerling twee dingen op over zichzelf die waar zijn en één ding dat níet waar is. De ander(en) moet(en) raden wat waar is en wat niet. Na ieder onderdeel draai je door en zit er weer een andere ‘date’ tegenover je.

De drie lesuren vlogen om. En het daten ging veel beter dan in dat programma waarover ik het had.

(Ja, B en B vol liefde.)

Een goede start. Belangrijk.

Sommige hardlopers schieten letterlijk uit de startblokken. Bij een sprint is dat goed.

Maar…..een schooljaar is geen sprint. Je moet het maar liefst een jáár volhouden.

Tijdens de zondagavond waarop ik deze tekst schrijf zie ik in een laat sportjournaal hoe Max verstappen in Zandvoort wint, na een goede start vanaf ‘Pole Position’.

Maar ook zie ik de Nederlandse dames-estafetteploeg wereldkampioen worden na een wat mindere start, maar met een prachtige eindsprint.

Soms is een rustige start zo gek niet. Je race opbouwen. Iets overhouden voor het laatste eind.

Met de eerste weken hopen we iedereen een fijne start te geven. Blokken kan altijd nog. O ja, in ‘mijn tijd’ was blokken ‘hard leren’. Ik weet niet of het nog steeds zo gebruikt wordt. Een blokuur is in elk geval géén uur waarin je hard moet leren, maar gewoon een dubbel lesuur. ‘Blokken’ deed je trouwens vooral thuis. Leren voor een toets dus.

Ik wens iedereen een mooi, fijn, zinvol schooljaar.

Met veel nieuwe dingen om te leren, veel leuke mensen om te leren kennen. Met soms even hard ‘blokken’, maar ook met tijd voor ontspanning, plezier.

Maak er een mooi jaar van.

Vol liefde……..!

Bert Jansen

Docent VC Twello