Rode lopers en groene vlaggen

Wil je je schooljaar nog een beetje blingbling (kan dat woord nog?) meegeven, dan is iets als een gala toch wel een must.
Nadat onze rode loper een aantal jaren had staan verstoffen in de bezemkast vanwege u-weet-wel-redenen, werd deze vlakke ‘stairway to heaven’ weer eens flink met de stofzuiger bewerkt en uitgerold voor de deuren van Pampus.

Het kon weer! Dit keer hadden we ervoor gekozen niet alleen de examenkandidaten, maar ook onze derdejaars hun ‘moment of fame’ and ‘shine’ te gunnen.

Mijn twee weken daarvoor ingezette sneldieet was precies op tijd om mijn eigen pak weer prettig dicht te krijgen en daar stond ik dan met een flink aantal van m’n prachtig ‘verpakte’ collega’s aan weerszijden van het nog net niet vliegende tapijt (het waaide flink) te wachten op De Aankomsten.

En die Aankomsten, daar gaat het natuurlijk om. Nu werden de autoportieren al keurig en zwierig geopend door twee als een soort lakeien geklede collega’s, maar dan nog. Stap je niet ‘smoothe’ uit je waggie, dan ben je al kansloos vóórdat je ook maar een meter op die loper hebt gezet. Blijven haken met je glimmende sluipers achter de dorpel, je been nét niet helemaal in de juiste volgorde uitrollen (eerst dat knietje naar voren duwen, dóórveren en dan die voet op de heilige bodem parkeren, sommige dames doen dat zó goed!), of tijdens die uitstap nog gulpen dichtritsen, de laatste knopen knopen, veters of vlinders strikken, dat kan natuurlijk niet.

Het ging in de meeste gevallen helemaal goed. De voertuigen waren weer met zorg uitgekozen en varieerden van de klassieke cabrio of vintage sixties-slee tot een verhuiswagen, de Twello-trekker, de glimmende sportbak, de ‘rugzak’ (kom dáár maar eens charmant uit) of de lesauto. Jazeker, één van onze leerlingen zat zélf achter het stuur en dat was nog niet om af te rijden!

Na de ‘landing’ volgt dan de fotoshoot. Dat betekent: je loopt zo nonchalant mogelijk een stukje over de loper en halverwege laat je jezelf dan even vastleggen voor de eeuwigheid. Ben je met een tweetal of groepje, dan gaat dat al wat gemakkelijker. Een groepje heren slaat dan als bij de elftalfoto van Oranje de armen over elkaars schouders, waarbij die armen dan gaan fungeren als een kledinghanger, je ‘hangt’ dan als het ware in je jasje en dat staat best eh….swagg, gangsta, of zoiets.

Sommige dames zetten in één seconde een geraffineerde pose neer, of ze nooit anders doen, met precies de goeie lach, de handen in de zij of op die vooruitgestoken heup en blijven zo staan tot de fotograaf is uitgeklikt. Gemáákt voor de catwalk.

Sommige galabezoekers dachten dat de rode loper was uitgelegd om de vijftien meter sprint op af te leggen, want die renden in een toptijd de veilige deuren van Pampus binnen. De één op versgelakte puntschoenen, de ander op eigenwijze sneakers, maar dan wél weer onder een strak pak. We werden regelmatig verrast door de prachtige outfits en iedere leerling of groep werd verwelkomd met een spontaan ‘oooooooh!’ en een welgemeend applaus.

Dames die voor hoge hakken hadden gekozen hadden blijkbaar goed geoefend, want ze gingen super-pro en zelfverzekerd de catwalk over. Je kunt daar natuurlijk ook niet zwikkend als een aangeschoten reiger naar binnen wankelen. Een paar kozen ervoor om direct ná de loper de hakken alweer te verwisselen voor sneakers. En die docenten maar zeggen dat ze niet kunnen plannen…?

Binnen had de dj van dienst al snel in de gaten hoe je zowel de leerlingen als de docenten aan het dansen en meezingen kreeg. En dat ging door tot de laatste seconde. Geweldig. De sfeer was top!

Dat er een paar het feest moesten missen omdat ze vóór Pampus al voor pampus lagen, mocht de pret niet drukken. Lekker naar huis en volgende keer beter! Buiten surveilleerde een groepje collega’s om te voorkomen dat een bepaalde afdeling van thuisbezorgd.nl spullen kwam bezorgen die je niet wilde hebben. Je moet aan alles denken wanneer je een feest organiseert met deze leeftijdsgroep. En dat je zónder alcohol een fantastisch feest met heel veel lol kunt hebben, bleek deze avond wel. Zelf eindigde ik bij het laatste nummer op m’n knieën luchtgitaar spelend op de vloer van Pampus. M’n jasje was toen allang uit en m’n mouwen waren opgestroopt.

Waarom? Omdat dat soms vanzelf gaat op een leuk feestje!

Dat leuke feestje kreeg voor het merendeel van onze examenkandidaten een vervolg toen er een dikke week later een docent, mentor, teamleider of de directeur aan de deur stond met niet een rode loper, maar een groene vlag. Geslaagd! Ergens daartussenin kon de hele school zich nog een dag suf laten schudden in Walibi, (in de kleuren groen en geel), schitterden onze Olympic Moves voetbaldames bij het toernooi in Ede en was er een beachvolleybalwedstrijd voor docenten. O ja, en zelf mocht ik met m’n onderwijscabaretgroep ‘Pleinvrees’ optreden in theater Mimik voor m’n eigen collega’s en partners. Ook weer een feestje! U leest het al: we zitten weer in die achtbaan van de laatste schoolweken. Er gebeurt nog heel veel in een heel korte tijd. We moeten nog even heel hard rennen met z’n allen. Soms rood aangelopen.

Rode lopers!

Bert Jansen
Docent VC Twello