Reünie

Toen ik nog als leerkracht op de basisschool werkzaam was, viel het me al op. Ik werd wel ouder, maar mijn leerlingen leken dat niet te worden. Ieder jaar kreeg ik weer een nieuwe groep acht, met leerlingen die even oud waren als die van de vorige groep. Ook de ouders bleven ongeveer van dezelfde leeftijdscategorie, ieder jaar weer. Oftewel, het ‘publiek’ bleef even jong, de ‘artiest’ werd steeds ouder.

Onzin natuurlijk, want ik zag wel degelijk dat de leerlingen van mijn klas ook ouder werden. Ze gingen na groep 8 naar de brugklas en regelmatig kwamen ze nog even buurten. Want er waren nog geen apps en wanneer de telefoonketting het liet afweten, kon het maar zo gebeuren dat je op school kwam en daar ontdekte dat de eerste twee lesuren uitvielen. Dan maar even naar die ‘ouwe’ meester Bert. (Toen zelf ook echt nog wel jong.) Met een beetje geluk was m’n klas net zo’n beetje aan het werk en had ik tijd om even te kletsen. Soms zat ik nog in m’n kringgesprek en schoven de ‘brugzwervers’ gewoon weer aan.

Was ik er niet, dan werd m’n halve kladblok volgeschreven met groeten, grappen en boodschappen. Ik heb alles bewaard.

Van één van de groepen acht uit die tijd had ik een paar weken terug een reünie. Het was met deze groep al de tweede keer. De eerste keer was al vrij kort na hun afscheid van de basisschool. Maar nu dus weer eentje. Dit jaar tweeëntwintig jaar geleden was ik hun meester. Ze zijn nu rond de 35 jaar. Twee van hen hadden het georganiseerd en de derde zorgde voor de locatie. Het was erg gezellig. Er was voor eten en drinken gezorgd, er was een Kahoot-kwis over allerlei dingen uit dat schooljaar en ook de playlist was helemaal van dat jaar. Twee begonnen spontaan weer te ‘schuifelen’, net als toen op ‘dat ene nummer’. Er was genoeg tijd om iedereen even te spreken. Het merendeel had zelf al één of meer kinderen. Van de meesten wist ik dat ook wel, want we volgen elkaar nog wel via Facebook of Insta. Twee waren op dit moment zwanger. Ik was verbaasd hoe snel het alweer ‘net als toen’ voelde en hoe veel ze nog wisten van dat schooljaar. Er waren foto’s en één leerling had de map met de teksten van de musical van toen meegenomen. Ik had, op verzoek van de klas, destijds de film ‘Flodder’ herschreven als musical. Het werd hilarisch. En op de ochtend van de dag van die afscheidsmusical kwamen ze met nóg een idee: ná de musical blijven slapen op school…! Na toestemming van de directeur gebeurde dat dan ook. Toen ergens op de grens van avond en nacht de laatste ouders en collega’s de school hadden verlaten gingen wij, vergezeld van nog een vrouwelijke collega, films kijken, disco-en en uiteindelijk lag iedereen in z’n slaapzak in de aula. Eén leerling vertrok de volgende ochtend al vroeg naar Frankrijk. Geen probleem. Om een uur of vijf in de ochtend reden haar ouders voor en schoven haar, slapend en wel zo de auto in. De rest maakte ik rond 7.30 uur wakker. We ruimden alles op en maakten koffie en ontbijt (een paar hadden die dag ervoor boodschappen gedaan) voor de meesters en juffen die rond 8.00 uur alweer aanwezig waren voor hún op één na laatste lesdag.

En dan ben je zomaar tweeëntwintig jaar verder. Blijken ze nog net zo leuk als toen. Ja, ouder, wijzer, maar ook nog net zo gek en bijzonder. Hebben prachtige en waardevolle banen, opvallend veel in de zorg of het onderwijs. Mooie gesprekken gehad die avond. We maakten nog wat groepsfoto’s, waarbij ze hun (nu écht) oude meester aan handen en voeten omhoog liftten en ik voelde me even de trainer van de winnende championsleague ploeg. En het afscheid leek zelfs weer even op het afscheid van toen.

Een week later werd ik herkend door een leerling van VC Twello, die óók alweer járen bij ons weg is. Ze hielp mij in een winkel hier in de buurt en wist nog van alles over háár schooltijd op onze school. Vroeg naar (oud-)collega’s en wist nog allerlei anekdotes. Die aardige docent Duits die toen in de Ardennen bij het mountainbiken over de kop sloeg en een hersenschudding opliep. Het gala. De fijne sfeer. En dat ik een keer vergeten had gel in m’n haar te doen en als vervanging een Pritt-stift van een leerling had gebruikt. Die kon ik me echt niet meer herinneren (verdrongen?) en ik maakte me even zorgen over wat ze uiteindelijk van je onthouden…..

De examens lopen op hun einde. Deze week weer een echt gala voor klas 3 en 4! En dan…

Dan gaat er weer een flinke groep leerlingen de school verlaten. We hopen ze nog weer te zien.

Zomaar in een winkel. Of waar dan ook.

Over een jaar. Of over tweeëntwintig jaar. Om te zien dat het bijna altijd goed komt met ze.

Kom nog eens langs.

Of organiseer een reünie!

Bert Jansen
Docent VC Twello