Vacursie

Hoera! Hoera! Hoera!

Nee, dit is geen verlate felicitatie aan onze koning, maar ik was gewoon blij, want… ik mocht weer eens mee op een ‘schoolreisje’!
Omdat vanwege de laatste restjes covidbeperkingen de jaarlijkse excursie naar Berlijn niet meer kon doorgaan, gingen we met onze derdejaars havo en vwo ‘maar’ naar Amsterdam. Nou ja, ‘máár’?Het kon een stuk minder. Amsterdam is natuurlijk net zo goed een wereldstad waar heel veel te beleven en te ontdekken valt. Mijn collega van het vak Beeldende Vorming Annet had zo’n beetje in haar eentje alles geregeld en een prachtig programma in elkaar gezet. Twee dagen met overnachting.

Dus daar trok, ‘onder de blauwe hemel en de koperen zon’, een lange rij van rolkoffertjes en rugtassen vrolijk langs de Veilingstraat naar station ‘Twello Centraal’ (Hoe fijn is het wanneer je school zo’n beetje náást dat station staat) en van daaruit via Apeldoorn rechtstreeks naar onze hoofdstad.

Met zo’n vijfenzeventig leerlingen en zes docenten een trein bezetten is al een sport op zich. Iedereen binnen? Het zal je gebeuren dat er nog eentje z’n moeder of vader vaarwel staat te knuffelen of lekker eenzaam nog een appje verstuurt vanaf het perron. Maar dat ging allemaal goed.

Iedereen kon zowaar zitten en om 11.00 uur stonden we keurig op Amsterdam Centraal. Dezelfde vrolijke optocht ratelde over de Mokumse klinkers richting het hotel, waar we onze spullen alvast konden droppen. Twee panden direct aan het begin van de stad, omgeven door souvenirwinkeltjes en eettentjes. Een afdeling voor de dames met vrouwelijk collegiale begeleiding  en een pand ernaast voor de heren, met, je raadt het al, mijn twee mannelijke collega’s en ondergetekende. Na de ‘luggage drop’ gingen we te voet naar het Rijksmuseum, want hey, je moet natuurlijk het culturele niveau wél hoog houden en kunnen afvinken. Wat niet wegneemt dat een wandeling door de stad daarnaartoe minstens zoveel cultuur oplevert als het bezoek aan het Rijks zelf, zij het van een iets ander niveau. De verschillende talen, kledingstijlen, geuren en kleuren vliegen aan alle kanten aan je voorbij. Na wat aanwijzingen aan leerlingen te hebben gegeven in het museum (‘Geen schilderijen zelf bijkleuren!’) en wat vragen te hebben beantwoord (’Meneer, waar hangt dat schilderij van Rembrandt?’ ‘Nou, ik snap dat je dat wilt zien, maar ik heb liever dat je nog een nacht wacht…!’) vind je eigenlijk niemand meer terug en dat gold ook voor de uren daarna. Want na het bezoek aan het Rijks mocht iedereen in groepjes van minimaal drie de stad in, mits op tijd terug bij het hotel. Ook dat lukte allemaal keurig. Zowel de shopaholics als de steegjesslenteraars hadden zich kunnen uitleven.

De kamers werden ingericht, wat betekent dat je je tas op het bed naar keuze smijt. Een paar heren hadden ontdekt dat ‘ons’ pand verder niet alleen door mánnen werd bevolkt, want toen ze uit hun slaapkamerraam keken zagen ze dat in de kamer ertegenover een volwassen heterostelletje met een andere cultuuruiting bezig was en vergeten had de gordijnen te sluiten. Dat gebeurde na de verbaasde kreten natuurlijk alsnog héél snel, maar dat was dan ook weer een erg grappig gezicht. Afijn, ‘you got the picture’ en dat gold ook voor die paar leerlingen…😊

Gezellig samen eten, ook weer slechts twee deuren verder. Dat een leerling die de ramadan volgde, toch meeging en z’n eigen schema wat betreft eten aanhield, gesteund door een klasgenoot, die solidair bij hem bleef en vlak voor zonsopgang met hém mee-ontbeet, daar kun je alleen maar respect voor hebben.

De avond was bestemd voor ‘glow-in-the-dark’ minigolf en bowlen. We deden alles te voet en dat was prima te doen.

Die nacht sliep ik gebroederlijk naast mijn twee collega’s (strakker pasten drie bedden echt niet naast elkaar in dat kamertje) en we hadden een prachtig uitzicht op de gracht, de rondvaartbootjes en de mooiste geveltjes van Amsterdam. Prima geslapen, hoewel er om 03.00 uur een leerling op onze deur klopte, die licht verward kwam vertellen dat hij bij het bedhoppen (om de kamer uit te komen voor een toiletbezoek) een tv-scherm had stukgekopt. Ik vertelde hem dat het méér rock ’n roll was wanneer je zo’n ding gewoon uit het raam gooide en verzekerde (haha) hem dat we het de volgende dag zouden regelen.

Poeh, wat was het leuk, mijn max aantal woorden nadert al en ik moet nog beginnen aan dag twee…

Nou, korte versie: Struinen over de Albert Cuyp, een bezoek aan het Tuschinsky-theater voor een film. Wat een lekkere stoelen heeft die bioscoop…! Voor wie de film niet geweldig vond, was er in elk geval de mogelijkheid luxueus wat bij te slapen. Tenslotte een boottocht mét pizza aan boord, mijn collega had het toch maar fantastisch bedacht allemaal! Gezellig etend en kletsend door de grachten, hoe mooi kan het zijn. De terugreis verliep weer prima, al waren we op Amsterdam Centraal even in verwarring over welke wagons wel of niet afgekoppeld werden en ergens anders naartoe gingen. Maar iedereen zat al en we duimden…het ging gelukkig goed. Ik zat met een paar collega’s en leerlingen als echte festivalgangers in het halletje en we hadden nog een gesprek met drie Oekraïense medereizigers. Gevlucht. Sta je weer even met beide benen op de grond…

We waren keurig om 21.00 uur weer in Twello, waar we werden opgewacht en verwelkomd door onze directeur Piet Oosting en docent-teamleider Tanja Gronewold. Geweldig om zó ‘thuis’ te komen. De volgende ochtend zat ik om 06.30 weer alweer in het vliegtuig naar Ierland. Want de vakantie begon.

Waren die twee dagen Amsterdam dan géén vakantie?

Eigenlijk wel.

Maar hier heet dat excursie…!

Nou, vooruit…vacursie…!

Bedankt iedereen die mee was!
Examenkandidaten: Heel veel succes straks! Jullie kunnen het!

Bert Jansen
Docent VC Twello