Tussen kerk en Kowet

Hoe krijg je de jeugd (van) tegenwoordig nog naar de kerk?
In menig kerkgemeenten een veel gestelde vraag, waarop evenzoveel antwoorden mogelijk zijn. ‘Iets met muziek’ doen. Ze een actieve rol in een dienst geven. Aansprekende thema’s behandelen. Misschien maar accepteren dat ze in een bepaalde periode nu eenmaal wat minder gemotiveerd zijn en daarna misschien wel weer terugkomen.

Een antwoord dat niet zo voor de hand ligt is: Laat ze er hun eindexamens maken!

Dat was precies wat 85 van onze leerlingen de afgelopen weken deden in de Dorpskerk in Twello. Of het veel nieuwe kerkgangers zal opleveren is natuurlijk de vraag, maar hey, ze waren tenminste in het gebouw…!

Een bijzondere plek om een alwéér bijzonder schooljaar af te sluiten.

Onze teamleider en examensecretaris Dick Bandringa ‘toog’ ook richting het kerkgebouw en sprak daar de examenkandidaten vanaf de kansel toe. Dat leverde natuurlijk een prachtig plaatje op.

Hoog boven de leerlingen uittorenen deed hij toch al, maar dit was toch even iets anders. De klemtoon lag nooit eerder zo duidelijk op de laatste vier letters van het woord ‘examen…’

Die speciale stilte die de toets der toetsen kenmerkt, die stilte waarin ieder kuchje of iedere verschuivende stoelpoot klinkt als een meteorietinslag, die stilte was hier sereen.

Iedere wanhopige zucht kroop als een wenende wensballon langs de gewelven van het gebouw omhoog. Opgevaren naar hogere sferen. Geen betere plek om, voor het openen van de bijlage met de vragen, nog even een schietgebedje af te vuren. Of, na het lezen van de eerste paar vragen te besluiten dat dít het vak zou worden dat je dit jaar extra mocht wegstrepen. Corona-absolutie.

Inmiddels is het Grote Wachten begonnen. Wachten tot de docenten van je eigen school én nog eentje elders in het land klaar zijn met hun correctiewerk en beoordeling. Een collega van het vak wiskunde vroeg via de personeelsapp of de door een examenkandidaat getekende lijn (hij stuurde een foto mee) als ‘recht’ gezien kon worden. Je doet je best voor je leerlingen. Zelfs al leek hun liniaal of geodriehoek bochtiger dan het circuit van Monaco. Ik zag ze zitten de afgelopen dagen in de personeelskamer, onze examendocenten. Soms per vak zij aan zij. Schijnbaar doof voor geluiden om hen heen en gefocust op de ingevulde antwoorden. Soms óók wanhopig zuchtend, dan weer bevrijd lachend.

Bevrijd werden we intussen langzaam maar zeker allemáál uit de voor sommigen zo beknellende lockdownperiode. Terrassen gingen open en voorzichtig kwam de zon erbij. En net nu de avondklok eindelijk werd afgeschaft zat jij de hele avond te leren (of te corrigeren) en kon je alsnóg nergens naartoe…

Wanneer deze column verschijnt zijn ‘we’ weer volledig geopend. Met complete en volle klassen. We hadden er zó lang op gewacht! Maar toch, nu, zó kort voor de zomervakantie, en met veel jongere docenten nog niet gevaccineerd, zijn er ook nog twijfels en onzekerheden. Er gaan thuistesten uitgedeeld worden. Nou ja, toetsen en testen……het hoort er blijkbaar bij in onderwijsland. Toch lijkt het wel eens of er door de minister vergeten wordt écht met docenten en ander onderwijspersoneel in gesprek te gaan. En niet te vergeten, met leerlingen! Er wordt weliswaar geld uitgetrokken via het NPO (nee, niet dé NPO, de Nederlandse Publieke Omroep), maar het Nationaal Plan Onderwijs om straks achterstanden weg te werken, maar…halen we daarmee het onderwijs uit het Slob? Misschien moeten we het eens omdraaien en Slob uit het onderwijs halen. (Excuses, dit is geen politieke opmerking, ik maakte hem natuurlijk alleen om de woordspeling te kunnen plaatsen…!)

In elk geval zijn we sowieso blij om onze leerlingen weer in volledige groepen te gaan ontvangen!

(Vreemd woord eigenlijk: vol-ledig…)

Ik begon dit verhaal met de vraag hoe je jongeren naar de kerk krijgt. Hoe je ze naar het voetbalstadion krijgt, dat lijkt soms eenvoudiger: zorgen dat er weer eredivisievoetbal in je woonplaats wordt gespeeld. Het komende jaar is dát in elk geval weer gelukt voor Deventer, want ‘Kowet’ (zo spreek je het uit én zo schrijf je het dan ook, las ik, ik heb het over ‘Go Ahead’) promoveerde terug naar de eredivisie. Gefeliciteerd Deventer! Nu nog de club laten kopen door een rijke sjeik (KOWET scheelt maar twee letters met KOEWEIT) en het feest is compleet!

Feest is het hopelijk binnenkort ook voor ál onze examenkandidaten. We wachten met jullie mee. We duimen met jullie mee. We hopen met jullie mee. En straks juichen we graag met jullie mee!

Keihard, uit volle…

…klassen!

Meer lezen? Hier vind je alle columns van Bert Jansen.