Vallen, opstaan en weer doorgaan

Daar zat ik dan weer, op m’n, door twee lockdowns inmiddels flink doorgezakte bank. Het was dinsdagavond 19.00 uur. Persco!

Dat er een verlenging van de ‘afterchristmaslockdown’ aan zat te komen, kon je natuurlijk al op je vingers natellen. En natuurlijk was dat nieuws ook deze keer weer keurig een paar dagen vóór de persco uitgelekt. Dat doen ze volgens mij met opzet, zodat niet half Nederland briesend van woede z’n tv (wie van beneden de 50 kijkt er trouwens nog tv?) uit het raam gooit, of weer buiten een potten- en pannenconcert gaat geven.

En toch werd er even iets genoemd waar we op school niet direct rekening mee hadden gehouden: Ook leerlingen moesten zich onderling weer aan de anderhalvemeterregel gaan houden.

En wel vanaf de volgende dag. En zo moest er weer snel geschakeld worden. Want onze vierdejaars gingen en gaan wél fysiek naar school en een aantal leerlingen voor wie het thuis echt niet lukt, ook. Tja, we zijn gewend in het onderwijs heel wat keren in een (les)uur een beslissing te nemen over iets wat je nu niet meteen had zien aankomen, maar het moest toch maar weer even gebeuren. En dan gebeurt het ook. Op de woensdag stuurde één van onze conciërges mij niet zonder trots een foto waarop alles alweer strak in het gelid op de voorgeschreven afstand stond. Inclusief looproutes. Of we nooit anders gedaan hadden.

Bij maatschappijleer gaat de eerstvolgende toets over het hoofdstuk ‘politiek’.

Hoe leg je dat in deze tijd nog uit? Bijna alles wat als leerstof werd aangereikt, leek door het actuele nieuws meteen onderuit te worden gehaald. ‘Het boek’ moet denk ik nodig worden aangevuld met een aantal nieuwe omschrijving rondom het begrip ‘democratie’:

‘Wanneer je het als ‘stemvee’ niet eens bent met de uitslag van een nieuwe verkiezing, kun je ervoor kiezen het parlementsgebouw te bestormen. Met een beetje geluk doe je dat met de instemming en zelfs onder aanmoediging van de op dat moment nog ‘zittende’ (minister=)president.’

‘Je kunt na een verkiezing altijd zeggen dat er gefraudeerd is en dat net zolang volhouden tot jouw partij weer een keertje wint.’ (Ik leerde vroeger al dat niet tegen je verlies kunnen heel kinderachtig is.) ‘Een motie van wantrouwen is wanneer een kamerlid tegen een minister zegt: ‘U bent niet  betrouwbaar’ en dat de minister dan antwoordt: ‘Maar dat is mijn wérk!’

‘Een demissionair kabinet is een groep politici die laat weten ermee te gaan stoppen, (dat heet ‘vallen’), maar de volgende dag weer verdergaat, omdat je het vak door vallen en opstaan moet leren.’

‘Een oppositieleider in een democratie is een politicus die bij teveel succes het risico loopt vergiftigd te worden, zich dan in een ander land kan laten behandelen, maar bij terugkomst in zijn ‘eigen’ land onmiddellijk weer gearresteerd wordt.’

‘Een vacci-cratie is een samenleving waarin elke dag opnieuw democratisch wordt besloten wie als volgende aan de beurt is voor vaccinatie’. ‘Een persconferentie is een soort live-optreden op tv, van een paar ministers, waarbij ze iets vertellen wat jij allang via social media had gehoord. ‘(Een optreden is het tegenovergestelde van een aftreden. Hoewel een minister ook tijdens een optreden kan zeggen dat hij gaat aftreden. Een tv is een soort grote tablet waarop je oud nieuws kunt zien.)

Dat wordt nog een hele uitdaging die toets te gaan samenstellen…

Maar ik heb een idee jongens en meisjes!

Ik maak er een sneltest van! Ik bouw een teststraat naast de school. Jullie fietsen één voor één door een open tent. Ik roep één vraag en jullie roepen het antwoord en fietsen door. Diezelfde avond houd ik online een pers, eh…testconferentie waarin ik de cijfers voorlees.

Ben je het er niet mee eens, kom dan gerust mijn huis bestormen. Krijg je wat lekkers en praten we er even over.

Als dát geen democratie is…?

Keep the faith!