Schrijver!

Bert Jansen laat u de sfeer proeven op het Veluws College Twello. In deze blog schrijft Bert, docent Nederlands en maatschappijleer op deze middelbare school, over ontroerende, grappige of confronterende belevenissen, vaak gekoppeld aan de actualiteit.

16 mei 2019

‘Wie schrijft die blijft…’
Eigenlijk heb ik nooit begrepen waar die uitdrukking op slaat. Want, ik dacht altijd: Wáár blijf je dan? Of: Wát blijf je dan? Ik had het gevoel dat de zin niet ‘af’ was. Intussen schreef ik allang zelf.

Was ik dan altijd al een schrijver? En wannéér ben je trouwens een schrijver? Ik ben het nu écht, zeggen ze, want ik heb nu een écht eigen boek, met een prachtige kaft, ontworpen door mijn oudste dochter Leyla, een ISBN-nummer, een voorwoord van Jan Terlouw, een stuk in de krant… dus ja toch?

Maar eerlijk gezegd: misschien was ik het al veel eerder. Ik heb altijd al graag en veel geschreven.

Ik schreef gedichten in mijn puberteit, ik heb het schriftje nog, stukjes voor in schoolkranten, brieven naar mijn eerste vriendinnetje, gedachten in een gedachtenboek, ansichtkaarten vanaf vakantieadressen (nooit was de kaart groot genoeg om er alles op kwijt te kunnen wat ik wilde opschrijven en die ruimte achterop zo’n ansichtkaart is ook al helemaal niet bedoeld om hele verhalen op te pennen, maar ja, ik was blijkbaar tóen al een man van veel woorden en dat ben ik nog steeds want het is elke keer weer een kleine strijd om binnen de kaders van het maximum aantal toegestane woorden te blijven en je bent al weer lekker op weg zult u zeggen en dat is waar), Moederdag-odes, Vaderdagelfjes (een gedichtje van elf woorden, want in die tijd waren vaders niet altijd van de lange gedichten, want dat waren mannen en mannen moesten werken en die hadden geen tijd om lange teksten te lezen) en later voorzichtig de eerste liedjes, verhalen, raps. Die teksten waren altijd  voor feestjes van anderen, voor bruidsparen, jarigen, met-pensioen-gangers, afscheidnemende collega’s, geslaagden, overledenen.

Heel veel afscheidsgedichten voor heel veel leerlingen toen ik meester van groep 8 was. Soms vindt één van die oud-leerlingen weer iets op een zolder en plaatst het op social media. Een gedicht van ooit, aan de vergetelheid ontrukt, want nu voor eeuwig zwevend in een digitaal heelal. Wie schrijft die blijft…….…voor eeuwig zweven in dat heelal?

Ik schreef mijn teksten met pen, typte ze op mechanische typemachines, hamerend als een rockdrummer op zijn drumkit. Later op toetsenborden van computers, laptops. Dat hameren doe ik nog steeds, volgens collega’s.

Het is bekend dat er steeds minder wordt gelezen. Maar wordt er ook minder geschreven? Nou, in elk geval wordt er steeds minder in ZINNEN geschreven. Bijvoorbeeld omdat veel contact via social media verloopt en daar de afspraak blijkbaar is dat je een gedichten schrijvende jankerd bent wanneer je af en toe een zin met hoofdletter, punt en meer dan drie woorden plaatst.

Toch kan schrijven veel voor jou of anderen doen. Denk aan het dagboek van Anne Frank. Je belevenissen, twijfel, wanhoop, vreugde, hoop en angst beschrijven. Een dagboek is dan weer niet direct bedoeld om aan anderen te laten lezen, maar kan jou helpen je gedachten te ordenen.

Ik vind het onderdeel ‘schrijfvaardigheid’ een erg mooie en belangrijke vaardigheid bij Nederlands. Je leert d.m.v. schrijfopdrachten wat je allemaal voor soorten teksten kan schrijven. Soms ontdek je een schrijftalent in je klas. Soms ontdekt een leerling zélf dat hij of zij best goed kan schrijven, door positieve reacties van anderen.

Als je schrijft blijf je… in de gedachten van je lezer. Omdat je die hebt verrast, vermaakt, getroost, geactiveerd, geïnformeerd, geconfronteerd, gecomplimenteerd, ontroerd.

Ontroerd was ik zelf de afgelopen week bij de uitreiking van het eerste exemplaar van mijn boek.

Door de mensen die er waren, de mooie woorden die gesproken werden. Een bijzonder moment!

Zaterdag 18 mei a.s. ga ik als ‘echte schrijver’ bij boekhandel Oonk in Twello vanaf 14.00 uur signeren. Mijn bundel is daar te koop!
En ik maak nu schaamteloos reclame. Waarmee deze column opeens een activerende tekst is. Excuses daarvoor… (Koop mijn boek!) 😊

De volgende column gaat weer gewóón over onderwijs en actualiteit.

Want ik schrijf, maar ik blijf niet… over mezelf schrijven.