Citocynisme en knuffelgips

Bert Jansen laat u de sfeer proeven op het Veluws College Twello. In deze blog schrijft Bert, docent Nederlands en maatschappijleer op deze middelbare school, over ontroerende, grappige of confronterende belevenissen, vaak gekoppeld aan de actualiteit.

21 februari 2019

Wanneer je al wat langer meegaat in het onderwijs zou je het risico kunnen lopen wat cynisch te worden. ‘Ach, dat heb ik allemaal al een keer meegemaakt, het zal mijn tijd wel uitduren…’ Elke onderwijsvernieuwing is voor jou dan een herhaling van zetten, oude wijn in nieuwe zakken.

Dat is natuurlijk niet goed, want je beweegt niet meer, blijft star in je eigen maniertjes vastzitten en roest vast aan de zitting van je Arbostoel. Onderwijs móet in beweging zijn en blijven en het houdt je scherp en fris af en toe eens nieuwe dingen te proberen. Tot zover geen problemen hier.

Maar toch… het hernieuwde ge(peda)goochel met de datum van de Cito Eindtoets vanuit Den Haag deed me toch verzuchten: ‘Oh nee… niet wéér…!’

In de tijd dat ik les gaf in groep 8 van het basisonderwijs hield ik de schooladviesgesprekken met ouders en leerlingen in januari. Vóór de Open Dagen, zodat ze ook een beetje gericht konden gaan kijken. In februari werd de Cito Eindtoets dan afgenomen en de uitslag daarvan moest een bevestiging zijn van dat eerder gegeven advies. Het advies van de basisschool stond sowieso voorop. Strookten advies en uitslag van de toets niet met elkaar, dan ging je daarover in gesprek. Maar meestal klopte het gewoon. Het hele pakket ging dan richting de school voor voortgezet onderwijs van keuze en een tijdje later kwam er dan iemand van die school met jou als groep 8- leerkracht praten over de aangemelde leerlingen. De ‘warme overdracht.’

Een aantal jaren geleden werd de datum van de Eindtoets verlaat. Daarmee werd het ‘gewicht’ van de toets minder en het advies van de basisschool zo mogelijk nóg belangrijker. Wanneer het advies tenminste niet op het laatste moment, vanwege toch weer die Eindtoets, werd aangepast.

Nu zijn er weer plannen de datum van afname tóch weer iets naar voren te halen, ‘zodat de leerkracht de uitslag kan meenemen in het advies.’
‘Ouders en leerlingen weten rond Koningsdag waar ze aan toe zijn.’ (citaten van Kamerleden )

Zucht.

Jammer dat het voortgezet onderwijs hier even wordt vergeten. Wanneer wij pas ergens in mei de aanmeldingen binnen krijgen en dan pas kunnen beginnen met inventariseren, basisscholen bezoeken voor de Warme Overdracht, formaties kunnen gaan berekenen en gesprekken gaan voeren over en mét kinderen die speciale aandacht nodig hebben, is dat veel te laat. En moeten we dan die Open Dagen ook maar in mei gaan houden? Het wordt tijd dat het kabinet eens écht iets gaat beslissen. Zet die toets weer op de oude datum óf schaf hem helemaal af! Maar niet dit eindeloze ge-heen-en-weer met die data en hinken op twee gedachten.

Intussen is het leven op zo’n middelbare school trouwens gewoon hartstikke leuk en gezellig. Het helpt natuurlijk wel wanneer je, na een goed advies, op de juiste plek belandt, maar sowieso: los van die soms hinderlijke onderbrekingen van je sociale leven, genaamd ‘lessen’, is het een plek waar het best uit te houden is.

Afgelopen week berichtte een ouder mij dat haar dochter bij een val met haar fiets beide polsen had gebroken. Twee onderarmen in het gips en beide armen in een mitella. Erg vervelend natuurlijk, maar tevens een kans je eens een weekje schaamteloos te laten verwennen en je Netflix-account eens goed uit te melken. Maar nee, de leerling in kwestie wilde erg graag naar school! Vrolijk stond ze er de volgende ochtend, getooid in tweemaal knalrood gips (een beetje skater zou er tien punten mee stijgen op de Schaal van Cool) en vergezeld door beide ouders die ook niet wisten of dit nou wel zo’n goed idee was. Maar we hebben een lift. En in no time stond er een groepje vrouwelijke én mannelijke klasgenoten om haar heen om de rest van haar lijf óók nog even bijna het gips in te knuffelen. Hulp genoeg dus. En je kan meeluisteren of-praten in plaats van mee-typen. Je kan vijf minuten eerder de les uit om de leswisselingstsunami te ontlopen. En even met je vriendinnen bóven pauze houden i.p.v. beneden, wanneer je daar les had. Dus na één verplicht dagje thuis was er geen houden meer aan.

Naar school!

Omdat het kan!