Omgekeerd verslapen

Bert Jansen laat u de sfeer proeven op het Veluws College Twello. In deze blog schrijft Bert, docent Nederlands en maatschappijleer op deze middelbare school, over ontroerende, grappige of confronterende belevenissen, vaak gekoppeld aan de actualiteit.

14 februari 2019

Toen ik op school kwam, zat mijn stagiair al in de personeelskamer te werken. Het volgende lesuur zou hij weer een les bij mij geven. Het tweede lesuur van die dag.
Ik groette hem, vroeg of het gelukt was met de voorbereidingen, wat hij beaamde en nam een kop koffie.

Nog tien minuten. Ik liep alvast naar het betreffende lokaal om in te loggen, zodat mijn stagiair daarna bij zijn lesmateriaal kon. Meestal was hij al in het lokaal. Hij kwam nog niet.
Ik liep nog even terug naar de personeelskamer. ‘Jij geeft zo die les bij mij he?’
‘Jazeker, tweede uur! Klopt!’
Ik liep weer terug, toch lichtelijk verbaasd dat hij nog bleef zitten. Dat was niks voor hem.
De bel ging.
De schoolgangen vulden zich met leerlingen, op weg naar hun lokalen.
Mijn lokaal bleef leeg. Er kwam niemand ook maar mijn richting uit.
Mijn verontruste blik gleed naar beneden,  de aula in, op zoek naar bekende gezichten van de klas, die klas die nu toch echt moest opschieten om nog op tijd te komen.
De tweede bel ging. Het teken om in de klas te zijn en met de les te beginnen.
Geen leerlingen. Geen stagiair.
Ik rende naar onze roostermaakster.
‘Joke!’
‘Ja?’
‘Is er een roosterwijziging? Iets veranderd aan het rooster van vanochtend?’
‘Eh? Nee, hoezo?’
‘Ik sta op mijn klas te wachten, maar er komt niemand!’
‘Welke klas moet je hebben dan?’
‘2HV!’
‘Ja, klopt, die hebben geen les nu. Wel het tweede uur…’

Ik keek op mijn mobiel. Het was 8.30 u.
Dit was het eerste lesuur!!!
Ik was gewoon een uur te vroeg opgestaan, terwijl ik WIST dat ik pas het tweede uur les had!!
En al die tijd had ik in mijn hoofd een uur later geleefd! Gedoucht, ontbeten, krantje gescand, in de auto gestapt, naar school gereden, naar binnen gegaan, ingelogd… al die tijd denkend dat het een uur later was!
Ik had me omgekeerd verslapen.
Onze roostermaakster viel zo ongeveer van haar stoel van het lachen. Ze had eventueel nog wel wat klusjes die ik kon doen…
Ik bedankte ervoor en liep terug naar de personeelskamer. Waar mijn stagiair nog rustig zat te werken. Ook hij produceerde een lachsalvo toen ik het verhaal vertelde.
Het gaf wél even rust. Zomaar een lesuur om te wennen aan het idee dat je stagiair straks les gaat geven…
De volgende ochtend kreeg ik al vroeg een appje van onze roostermaker.
‘Je tweede uur is verplaatst naar het derde. Dat je ’t even weet…!’ Smiley.
Ik draaide me weer om.
En sliep met terugwerkende kracht een uurtje uit.
Iemand die vanaf nu helemaal legaal mag uitslapen, vanwege zijn officiële pensioen, is onze collega Eric Maandag, docent Duits, van wie we vorige week afscheid namen met een prachtig feestje. Omdat hij dat verdiend had!
Eric, bedankt voor alles wat je deed voor Veluws College Twello!
Auf Wiederseh’n!