Feestvarkens en pechvogels

Bert Jansen laat u de sfeer proeven op het Veluws College Twello. In deze blog schrijft Bert, docent Nederlands en maatschappijleer op deze middelbare school, over ontroerende, grappige of confronterende belevenissen, vaak gekoppeld aan de actualiteit.

28 juni 2018

En toen was daar De Uitslag.

Op De Dag Der Dagen, die dag waar je sowieso al uitslag van krijgt, bleven veel kandidaten met oortjes in diep onder het donzen dekbed. Want wat je niet gehoord hebt is niet gebeurd. Het geluid van een telefoon bijvoorbeeld. Of de deurbel, die iedere vezel in je lijf onder stroom stoot. Anderen begonnen alvast de eerste ballonnen op te blazen, de eerste slingers uit te rollen. Op zolder hoorde je je moeder worstelen met de vlaggenmast. Ze riep met licht overslaande stem wat je eraan zou willen hangen. Je kon je antwoord: ‘jou!’ nog net verlengen tot: ‘Jouw agenda en mijn rugtas?’

In de regio van Veluws College Twello waren een donkerblauwe Peugeot en een beige Renault Mégane het schrikbeeld. Eén van die auto’s wilde je even niet door jouw straat zien rijden. Want de beide mentoren brachten, zoals we hier nog steeds doen, het eventueel minder goede nieuws persoonlijk én dus per auto… Je kunt creatief zijn en een zelfgemaakt verbodsbord aan het begin van je straat plaatsen (‘verboden in te rijden voor Peugeots en Renaults in het algemeen en blauwe en beige exemplaren in het bijzonder’), maar dat is natuurlijk je kop in het zand steken. Maar uit het raam kijken betekent waarschijnlijk dat de hele wereld opeens nét die dag in zo’n auto rijdt. Omdat jij er extreem op gefocust bent. Waarmee we alwéér een automerk te pakken hebben. Gelukkig gingen beide auto’s aan de meeste deuren voorbij (figuurlijk dan) en wanneer u dit leest is zelfs bekend of er voor de enkelingen die hem wél voor hun deur zagen stoppen tóch nog goed nieuws is gekomen…

We zijn in elk geval (weer!) erg trots op de eindresultaten! Gefeliciteerd jongens en meisjes!

Omgekeerd kan het helaas ook: eerst te horen krijgen dat je geslaagd bent en daarná horen dat dat NIET zo is…! En dat samen met nóg zo’n 350 leerlingen. Dat overkwam alle eindexamenkandidaten van vmbo Maastricht.

Het zal je maar gebeuren.

En wát er de komende tijd ook verder aan het licht komt over oorzaken, schuld, terecht of niet terecht, de schuld ligt in elk geval NIET bij de leerlingen. En dus is het sowieso om je kapot te schamen. Als school. Als bestuur. Als inspectie (die was al op de hoogte van problemen, dus hoe heeft het zover kunnen komen?)

Het eindexamen wordt altijd vooraf gegaan door een schoolexamen. Dat bouw je op met behaalde resultaten in de vaklessen. Daarvoor moet je dingen ‘afronden’. Gebeurt dat niet, dan ben je eigenlijk niet ‘klaar’ voor het examen. Zou je er eigenlijk zelfs geen recht op hebben. Moet je die leerlingen dan tóch maar hun diploma geven? De minister vindt dat dát ook niet kan… want elders zijn er leerlingen gezakt die dat schoolexamen misschien niet zo geweldig hadden afgerond en daardoor ‘zwak’ het eindexamen in gingen. Maar als je niet of nauwelijks je schoolexamen afrondt en je krijgt tóch je diploma? Ook wel weer begrijpelijk wanneer dat scheve gezichten geeft. Mijn collega’s zijn ieder jaar weer druk om een aantal leerlingen ‘achter de broek aan te zitten’, om te zorgen dat ze écht alles afronden en het liefst zo goed mogelijk. Dat is niet altijd gemakkelijk, maar zo hóórt het wel. Je verantwoordelijk voelen voor die pubers. Daar is in Maastricht ergens iets misgegaan.

De laatste weken staan voor de deur. Er moet nog heel veel gebeuren en iedereen is druk.

‘Druk, druk, druk!’ moet je nooit zeggen, want wanneer je het écht druk hebt zeg je dat geen drie keer… Projectweken, toetsweek, vergaderen, plannen voor het komende schooljaar.

En natuurlijk de diploma-uitreiking. Ieder jaar weer een prachtig feestje.

Waarbij we samen heel blij zijn voor al die geslaagden.

Maar deze keer ook even denken aan die pechvogels in Maastricht.