#Youtoo

Bert Jansen laat u de sfeer proeven op het Veluws College Twello. In deze blog schrijft Bert, docent Nederlands en maatschappijleer op deze middelbare school, over ontroerende, grappige of confronterende belevenissen, vaak gekoppeld aan de actualiteit.

2 november 2017

De afgelopen weken leek het nergens anders over te gaan. Via de ‘#MeToo’ kwamen er steeds meer verhalen naar buiten van vrouwen die op de één of andere manier seksueel waren geïntimideerd, misbruikt. Wat met name opviel was dat het bijna altijd had plaatsgevonden in een situatie waarin de machtsverhoudingen niet gelijk waren. Docent-student, leidinggevende-werknemer. Blijkbaar denken mensen met macht, voornamelijk mannen, dat die positie een vrijbrief (onbedoeld grappig woord in deze context) is om meer bij een vrouw te kunnen doen dan die vrouw misschien zelf wil. Dat varieerde van een studente in een café uitnodigen voor een mentorgesprek, ongevraagd iemand ergens aanraken, tot zoenpogingen en verder.

Waren die vrouwen of meisjes dan geen van allen mondig genoeg om zich hiertegen te verweren? Blijkbaar niet, en dat had dan alles te maken met die machtsverhouding op dat moment. Bang je baan te verliezen, niet ‘door’ te mogen naar het volgende jaar van je studie bijvoorbeeld. Natuurlijk zijn er net zoveel verhalen van vrouwen die zich wél hebben verweerd, verbaal of fysiek. Die duidelijk maakten dat ze dit niet accepteerden en aangifte deden. Maar dan was het nog maar de vraag of jouw verhaal geloofd werd. Want die eerder genoemde mannen waren vaak ook ‘meesters’ in het ontkrachten van die aangiftes . Het was overdreven, of gewoon niet waar. Het was maar ‘gewoon’ een bemoedigende (?) hand op een bepaalde plek, geen zoen maar een knuffel, enzovoort.
Je zou denken dat vrouwen juist in deze tijd weten wat ze wel en niet accepteren en ook zélf steeds meer leidinggevende functies hebben. Dat tweede is in elk geval waar, maar de eerste verhalen over mannen die seksueel zijn geïntimideerd door leidinggevende vrouwen moeten nog verschijnen. Dat zegt wel iets lijkt me.
Er verscheen een ongelofelijk stuk in het A.D. waarin een publicist beweerde dat vrouwen die zich uitdagend kleden zelf verantwoordelijker moeten zijn voor eventuele gevolgen. Hij vergeleek het met een gestolen fiets. Wanneer je die niet op slot zet, heb je geen recht van spreken……..
WAT? Dus wanneer ik mijn fiets niet op slot zet, geef ik iemand anders het recht die te stelen? Het is mijn fiets en daar hoor je zonder toestemming van af te blijven! Vrouwen en meisjes staan dan blijkbaar niet ‘op slot’ wanneer ze zich op een bepaalde manier kleden en dus mag je gewoon…..??
Het begint volgen mij bij respect voor elkaar en elkaars spullen. Op school betekent dit dat je van andermans spullen afblijft, mits je daar toestemming voor hebt. Even snel iemands mobieltje van tafel grissen en ermee wegrennen. Niet doen. Even flink aan iemands rugtas trekken op de trap. Niet doen. Maar ook: even aan iemand zitten zonder toestemming. Een duw. Een beuk. Even aan de haren van een meisje zitten, of aan haar kleding. Of aan iets anders.
Stop ermee. Je hebt vaak het recht niet. Dat geldt overigens voor jongens én meisjes.
En andersom: zeg het duidelijk wanneer je ergens niet van gediend bent. Tegen die klasgenoot. Tegen een docent.
In een wereld waarin wereldleiders zélf zeggen dat je als man met macht álles kan doen bij een vrouw krijg je natuurlijk niet echt het goede voorbeeld.
Laten we dan maar weer op school beginnen. Vroeger zeiden wij: ‘Hou je poten thuis jonguh!’
Nou, iets mildere versie voor nu:
Hou je handen thuis, heb respect voor elkaar en elkaars spullen. Vraag eens of iemand iets oké vindt voor je het doet. Iedereen maakt zich er misschien onbewust wel eens schuldig aan. #MeToo.
Laten we er morgen eens mee beginnen ons daar meer bewust van te zijn.
Ik doe mee.
#YouToo?