Kerst(w)rap

Lieve mensen, het kalenderjaar is bijna weer
voorbij en zoals gewoonlijk verschijnt er weer
een kerstcolumn van mij. Nog een paar dagen
dan zijn we weer twee weken uitgelest. Ik gaf een
brugklas een opdracht voor een serious request.
Ze schreven een verhaal waarin een dienaar van
de koning moest gaan zoeken naar het recept voor
wereldvrede in alle mogelijke uithoeken. Hij had geen
idee waar hij dit vreemde recept eigenlijk moest gaan
halen. Bezocht veel vreemde landen en leerde en passant wat
vreemde talen. Eén leerling liet hem vechten met wilde dieren en spuwende
draken om zo uiteindelijk bij dat vreemde recept te geraken. Het lag in een
kist en gaf het menu in simpele woorden weer. De dienaar rolde het uit
en legde het even voor zich neer. Hij las : ‘Een druppel helder water en ook
nog een bloemblaadje’ en dat hij verbaasd was over zijn verre vondst, nou
ja, dat raad je. Er stond ook nog bij: ‘een theelepel vriendschapsthee en
‘veel vriendelijk gedachten’, dus hij nam het recept maar mee. De koning
in ’t paleis was eerst wel licht teleurgesteld. Dit kon je niet echt eten maar
ja, hij had het zelf besteld. Hij besloot een speech te houden over hoe je
vrede kon ‘maken’ en wist daarmee blijkbaar iedereen echt in het hart te
raken. Want een jaar later was het werkelijk overal op de wereld vrede
en dat dankzij dat recept en die koninklijke vredesrede. Wauw, wat goed
bedacht, dacht ik, en zomaar ff in zo’n brugklas had iemand al zo’n mooi
idee voor wereldvrede in z’n rugtas. Terwijl wij vlak voor sluitingstijd onze
kerstboodschappen halen, bevechten mensen elkaar in alle landen en in alle
talen. Wereldleiders trumpetteren hun polariserende boodschap over de
grenzen en terwijl wij elkaar ‘fijne dagen en smakelijk eten’ wensen staan
er in Aleppo duizend bussen met verscheurde gezinnen te wachten op een
escape uit een oorlog die niemand kon winnen. We schoven elkaar met
Sinterklaas de Zwarte Pieten toe en Sint vertrok uit Nederland, lijkbleek,
berooid, doodmoe. Wanneer we met kerst slechts denken aan ons ‘eigen ik’
geluk maken we wel een kerststuk, maar maken we eigenlijk kerst stuk. Ik
zou het om willen keren, in plaats van een kerststuk ééns per jaar liever een
‘stuk kerst’ twaalf maanden lang en aandacht voor elkaar. Want als dat in
december kan, waarom dan niet altijd? En waarom voelt een uitwedstrijd
nog steeds niet als een THUISwedstrijd? Ik ben niet pessimistisch, want
ik werk in ’t onderwijs. En hey, oké, zo’n school is ook nog niet altijd een
paradijs, maar toch, ik zei het vaker, het is de wereld in het klein en in die
wereld voel ik me nog steeds echt thuis, mag daar graag zijn. Er gebeuren
zoveel mooie dingen en we zijn er voor elkaar en we maken ook de
leerlingen voor die ‘echte wereld’ klaar. Het geeft me hoop, te zien hoe we
dat samen steeds weer doen en elkaar maar steeds weer wijzen op begrip,
respect, fatsoen. Lachen, huilen, lekker zeuren, troosten, steunen, vieren,
delen en die vredesboodschap steeds weer brengen, roepen, appen, mailen.
En ik wens dat in het nieuwe jaar de wereld weer een school wordt waar je
van elkaar kan leren en die ander geen tegenpool wordt. Waar zwart én wit
weer kleuren zijn, waarmee je zonder probleem één soul wordt en waar niet
de nationale vlag, maar de regenboog weer het symbool wordt. En ik hoor
u zeggen: ‘Da’s een kans van één op één miljoen. Nou, dat is dan een móóie
kans, dus laten we’ t gewoon gaan doen! Fijne dagen voor u allen, geniet
van een lekker kerstrecept terwijl de zapper automatisch langs de glazen
huizen zapt. Glazen huizen zijn geweldig, want muren hebben veel verpest.
De wereld één groot glazen huis? Now, that’s MY serious request…!
Fijne feestdagen en een gelukkig en gezond 2017 gewenst!
Bert Jansen
Docent Veluws College Twello