de taal van vrede

Veluws College Twello
mavo en onderbouw havo, vwo
Hietweideweg 20
7391 XX Twello
T: 0571-271561
www.veluwscollege.nl
De taal van vrede
Het was zo’n prachtige dag, die donderdag de 12e november.
‘La journée nationale de la langue francaise’. Onze school was geheel omgetoverd
in Franse stijl. Onze twee docenten Frans hadden keihard gewerkt om leerlingen en
collega’s enthousiast te maken voor deze dag van de Franse taal. En dat was duidelijk
gelukt! Directeur en afdelingsleider ontvingen ’s ochtends bij de deur onze leerlingen
als Napoleon Bonaparte en Edith Piaf, begeleid door sfeervolle accordeonmuziek van de
muziekdocent. Er werden zelfgemaakte crêpes verkocht, we keken de prachtige film ‘la
famille Bélier’. In de pauze draaide een leerling Franse muziek en was er een optreden
van een andere leerling, die zong als een ‘belle chansonnière’. Spontane optredens door
de beide docentes Frans, die ik zelf op gitaar mocht begeleiden, met onder meer de
bekende Nederfranse hit ‘Parijs’. Veel leerlingen en collega’s waren op z’n Frans gekleed.
Ik ontkwam er zelf ook niet aan. Blauw, wit, rood, zwartwit gestreept, snorretje, baret.
En met een paar klassen zingen: ‘La ballade des gens heureux’. En heureux wáren we.
Voor de school had een ouder op verzoek haar prachtige retrogroene Deux Chevaux
geparkeerd, bij welke de ene na de andere fotoshoot plaatsvond. Veluws College Twello
was voor één dag ‘Petit Paris’. En de Franse taal was voor één dag de mooiste taal van
Twello en de wereld.
Tja. Parijs.
Terwijl de foto’s uit onze fotoshoots hun weg nog vonden op Facebook, schoolwebsite
en whatsapp werden we keihard uit onze Nederfranse droom gewekt. Hoe anders kan
de wereld er een dag later uitzien. De stad van de liefde werd overspoeld met haat.
De taal van de liefde werd nu gehoord in wanhopig geschreeuwde woorden, verstikte
snikken, doodsangstige kreten. De muziek verstomde.
Samen met een Russische logé, die zijn Syrische vader in het AZC in Apeldoorn bezoekt,
keek ik geschokt naar de beelden. Hij besefte ook dat dit wéér een negatief beeld zou
geven van de vluchtelingen, waar zijn vader er één van is. Ook op de vlucht voor deze
denkbeelden. Wie deze daden pleegt in naam van welke god dan ook, heeft iets niet
begrepen.
Wéér een dag later bezocht ik met mijn moeder een concert van André Rieu. Ik ben geen
fan, maar mijn moeder zien genieten, is zelf genieten. Ook hier heel veel mensen bij
elkaar. Met muziek als bindende factor. Het slotnummer was: ‘Alle menschen werden
Brüder’. Een vredeswens, dit keer in het Duits. Die gedachte lijkt verder weg dan ooit.
Maar toch: misschien heeft het zo moeten zijn. Dat we nét die dag vóór die vreselijke
gebeurtenissen probeerden een taal de onze te maken. Begrip te kweken voor een
cultuur. Te zingen in een andere taal dan de Nederlandse. En dat dat nét de Franse was.
Misschien voelen we ons op school daardoor des te meer verbonden met de mensen
in Parijs. Profielfoto’s werden gewijzigd. De foto’s uit de fotoshoots van die donderdag
kregen opeens een heel andere lading.
Mijn Russische gast (hij is 20 jaar) en zijn vader wijzigden ook hun profielfoto’s. Vaak
maken we samen muziek. Die grenze(n)loze taal begrijpt iedereen.
Ik was blij dat ik op zondagavond, vóór het schrijven van deze column de mails las van
onze directeur en bovenschools directeur. Met het verzoek er met de leerlingen over te
praten. Een vlag halfstok te hijsen en een minuut stilte te houden. Samen school te zijn.
We spreken en geven Nederlands, Duits, Engels, Frans. Spaans, Russisch, Arabisch. Chinees.
Misschien zijn er teveel talen. Misschien moeten we alle bestaande talen afschaffen. En
opnieuw beginnen met een taal die nu nog niemand spreekt. Maar die ergens aan het
ontstaan is. Zonder ingewikkelde grammatica. Een taal die iedereen begrijpt. La langue
d’amour. Las palabras de amor. The language of love. The sound of silence?
De taal van vrede.
Ik weet nog niet helemaal hoe die klinkt. Maar het moet prachtig zijn. En ik meld me
alvast aan als docent. Tot die tijd delen we onze zorgen, ons verdriet en onze hoop nog
maar in onze eigen taal.
En een beetje in het Frans. Paris, je pense à toi.
Bert Jansen, Docent Veluws College Twello