School in beeld

Omroeporganisatiae BNN heeft het idee opgevat om een soort van reality-docu te
gaan opnemen op een school voor voortgezet onderwijs. Daarvoor zouden dan
camera’s komen te hangen in een groot deel van het schoolgebouw, waaronder
ingang, aula en een aantal lokalen. Van de 110 aangeschreven scholen hadden veruit
de meeste afwijzend gereageerd. Inmiddels zijn er afspraken met een school die
wél wilde.
Het kon natuurlijk niet uitblijven. Na Big Brother, alweer járen geleden nog goed voor
een schokgolf door Nederland volgden de ‘reality’- soaps elkaar in rap tempo op.
Wat is trouwens nog reality wanneer je dag en nacht achtervolgd wordt door een
bende microfoonhengelende, overbelichtende en in- en uitzoomende programmamedewerkers? Intussen is het beeld van dat eerste programma (een groep mensen
die in een huiskamer vooral NIETS zat te doen) doorgeëvolueerd naar programma’s
waarin een groep mensen zo’n beetje ALLES met elkaar doet, inclusief ‘het’ , kortom,
alles wat je NIET wilt zien.
En nu is de school dus aan de beurt. Ook in het onderwijs is heel wat veranderd de
afgelopen jaren. Waar ooit schimmige alleenheersers met harde hand regeerden in
hun dichtgemetselde lokalen werken we inmiddels met open ruimten, leerpleinen,
collegiale consultatie (bij elkaar kijken in de les) en schrikken we al lang niet meer
van een les die wordt opgenomen en nabesproken. We ‘flippen the classroom’ door
instructiefilmpjes online te zetten, zodat de leerling thuis de docent kan beluisteren en zelfs zien.
Ja, maar eh…, wekenlang camera’s in je lokaal bij iedere les? Ook wanneer je een keer
je dag niet hebt, een bad-hairday hebt, een les draait die je niet hebt voorbereid,
weekendwallen als vuilniszakken onder je ogen staan, je nét de verkeerde opmerking
maakte tegen nét de verkeerde leerling? Of erger, wanneer je worstelend ten onder
gaat in het moeras van ordeproblemen, nakijkwerk en vergaderingen?
Ja, ook dan. Dat zou mooi zijn. Een eerlijk beeld. Niet geromantiseerd. Een mooie mix
van magische momenten, onvergetelijke lessen, hoogte- en dieptepunten. Vergeten
dat die camera’s er hangen. Jezelf zijn, met al je talenten, gebreken, passie, twijfel.
Eerst zou iedereen op z’n tenen lopen. Extra lief zijn voor elkaar. Want je bent op
televisie. Maar dan druppelen de eerste incidentjes binnen. Er wordt gepest. Er worden
leerlingen verwijderd. De camera’s zijn vergeten, het echte leven is begonnen. Want
dat is een school: het echte leven in miniatuurvorm. Prachtig om in te werken.
Ik mag soms al een beetje oefenen. We hebben hier een ‘webchair’. Voor een leerling die even niet alle lessen kon volgen. Ze is af en toe thuis, maar toch in de klas.
Op een groot scherm, met een cameraatje erop. Daarmee kan ze mij en de klas ook
zien en horen. Mooi dat dat kan!
En dat programma? Ik weet het nog niet, ben wel erg benieuwd.
Stiekem wou ik dat ik het bedacht had.
Bert Jansen
Docent VC Twello